سازه ها

اگرچه لئوناردو داوینچی یک ماشین فایل‌سازی طراحی کرده بود، اولین ماشین کار تا سال 1750 تولید نشد و یک قرن بعد بود که فایل‌های برش ماشینی به طور قابل‌توجهی جایگزین آن‌هایی شدند که با دست برش می‌شدند. فایل های چرخشی برقی و برش دستی هنوز بر روی فلزات متراکم استفاده می شوند زیرا دندانه های ناپیوسته با دست، گرما را به خوبی دفع می کنند.

سوهان معمولی از نظر جنس و برش در درجه اول بر روی چدن و فولاد نرم در بازار آهن استفاده می شود. مواد دیگر - آلیاژهای غیرآهنی مختلف، فولادهای ضد زنگ و پلاستیک - بهتر با فایل هایی با ترکیب خاص و شکل دهی دندان (برش) سازگار می شوند. انتخاب گسترده ای تولید می شود.

رسپ ها، یا به عبارت صحیح تر، فایل های برش سوخاری، دارای یک سری دندانه های جداگانه هستند که توسط یک اسکنه تیز، باریک و منگنه مانند تولید می شوند. برش بسیار خشن آنها برای حذف سریع مواد از مواد نرم مانند چوب، سم، چرم، آلومینیوم و سرب مناسب است.

اسکنه

منشا دور دست اسکنه ممکن است با تبر دستی سنگی باشد، ابزار بادامی شکلی که در یک انتها تیز بود. اگرچه سنگ چخماق های مستطیلی شکل اسکنه ای در حدود 8000 سال قبل از میلاد ظاهر شد، دوره نوسنگی بعدی نسخه ای را نشان داد که با سنگ زنی به پایان رسید. همانطور که مجسمه‌های پیچیده در آمریکای جنوبی و مرکزی پیش از کلمبیا نشان می‌دهند، با احتیاط می‌توان از اسکنه‌های سنگ چخماق و ابسیدین روی سنگ نرم استفاده کرد. گوژها - یعنی اسکنه‌هایی با مقعر به جای مقاطع مسطح، که می‌توانستند سوراخ‌هایی ایجاد کنند یا سوراخ‌هایی با دیواره‌های منحنی به جای تخت ایجاد کنند - نیز در این دوره استفاده می‌شد. اسکنه‌ها و سنگ‌های بسیار سخت برای خشن کردن کاسه‌های بیرونی و داخلی کاسه‌هایی از سنگ‌های نرم‌تر مانند آلاباستر، گچ، سنگ صابون و سنگ‌های آتشفشانی استفاده می‌شد. پرداخت نهایی با سایش و پرداخت تولید شد.

قدیمی‌ترین اسکنه‌های مسی در بازار آهن ، مانند اجدادشان از سنگ چخماق بلند بودند. چنین اسکنه های به اصطلاح جامد مسی (و بعداً برنزی) نه تنها برای کار چوب، بلکه سنگ نرم نیز استفاده می شد، همانطور که بسیاری از بناهای تاریخی باشکوه مصر از سنگ آهک و ماسه سنگ گواهی می دهند.

با استفاده از برنز، فلز ریخته‌گری بهتر از مس، و قالب‌ها، می‌توان با شکستن یک اسکنه کوتاه به یک دسته چوبی، روی فلز صرفه‌جویی کرد. این همچنین منجر به آسیب کمتری به پتک شد. دسته گرد یا بر روی یک تانگ با پایه ریخته‌گری (پیچیده شده) یا در سوکت (سوکت) قرار می‌گرفت. هر دو شکل هفتینگ اشکال مدرن را پیش بینی می کردند. مصریان برای ساختن کشوهای کوچک، جعبه های پانل دار، مبلمان، تابوت ها و صندوق ها از اسکنه و چماق مانند با مهارت و تخیل فراوان استفاده می کردند.

https://jabemoghava.novinblog.net/Post/6/%D9%87%D9%85%D9%87+%DA%86%DB%8C%D8%B2+%D8%AF%D8%B1+%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF+%D9%BE%D9%84+%D8%A2%D9%87%D9%86%DB%8C++%D9%88+%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D8%AF+%D8%A2%D9%86+%D8%A7%D8%B2+%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1+%D8%A2%D9%87%D9%86

اره منبت کاری اختراعی در اواسط قرن شانزدهم بود که ناشی از نوآوری در ساعت های فنری بود. این شامل یک قاب فلزی U شکل بود که بر روی آن تیغه‌ای باریک ساخته شده از یک فنر ساعتی، بهترین و یکنواخت‌ترین فولاد موجود، کشیده شده بود، زیرا آن را آهنگری نمی‌کردند، بلکه در آسیاب‌های کوچک با نیروی دستی نورد می‌شدند. این تیغه‌های نسبتاً نازک دارای دندانه‌های ظریفی بودند که برای برش روکش از چوب‌های تزئینی برای انواع مبلمان مناسب بود.

در اواسط قرن هفدهم، کارخانه‌های نورد بزرگ با نیروی آب در انگلستان و برخی از بخش‌های قاره قادر به تولید نوارهای فولادی پهنی بودند که از آن‌ها می‌توان اره‌های پهن را در انواع مختلف ساخت. به ویژه، اره گودال با قاب نامناسب تا حد زیادی با یک تیغه بلند و دو دسته با سفتی افزایش یافته جایگزین شد. اره های همه منظوره کوچکتر از این کارخانه نورد به اره های پره پهن امروزی توسعه یافتند. اره دستی مدرن با تیغه پهن به صورت مخروطی است، یعنی تیغه آن ضخامت یکنواختی ندارد اما در پشت چند هزارم اینچ نازکتر از لبه دندانه دار است. این امکان برش بدون اتصال را فراهم می کند و چنین اره هایی برای برش سریع و آسان به مجموعه کمی نیاز دارند. صنعتگران قاره ای هنوز از اره قاب برای نیمکت سازی استفاده می کنند. از آنجایی که تنها قسمت خریداری شده خود تیغه است، کارگران اغلب قاب آهن خود را می سازند که با چرخاندن یک طناب با یک چوب کوتاه سفت می شود. برای اطلاع از قیمت آهن به توان کاوش شکیبا مراجعه کنید.

فایل

بسیاری از دندانه‌های اسکنه‌مانند این فایل به جهتی اشاره می‌کنند که باید در آن فشار داده شود تا مؤثر واقع شود. از آنجایی که با هر ضربه مواد کمی حذف می‌شود، این ابزار برای صاف کردن یک قطعه کار ناهموار یا تغییر جزئیات آن مناسب است. این پرونده در اوایل دوران باستان ناشناخته بود، در طی آن زمان صاف کردن با سنگ یا پودر ساینده یا با پوست کوسه انجام می شد که سطح دانه ای آن تقریباً کاغذ سنباده است.

پرونده های آهن ناشناخته هستند، اما برنز در 1500 سال قبل از میلاد در مصر به پرونده های مسطح تبدیل شد. یک فایل گرد و مسطح ترکیبی از برنز تا 400 سال قبل از میلاد در اروپا تولید شد. این پرونده در عصر آهن رایج شد و تعدادی از نمونه ها از دوران روم باقی مانده است. طولانی‌ترین آنها مسطح، عرض یک اینچ، طول حدود 38 سانتی‌متر (15 اینچ) از جمله دسته و حدود 20 سانتی‌متر (8 اینچ) طول کار دارد. تعدادی فایل کوتاه‌تر با طول کاری حدود 10 سانتی‌متر (4 اینچ) به دلیل شکافی که در نزدیکی دسته قرار می‌دهند، بسیار جالب هستند. سطح مقطع V شکل (که امروزه چاقو شکل نامیده می شود) نشان می دهد که این فایل ها برای پانسمان دندان اره در نظر گرفته شده اند. بریدگی کارگر را قادر می‌سازد تا دندان‌ها را تنظیم کند، یعنی دندان‌های متوالی را به طرف‌های متناوب خم کند تا اره‌ای آزاد داشته باشد. این فایل‌ها دارای دندانه‌های مستقیم و درشت بودند، اما مزایای دندان‌های برش مورب و دندان‌های دو برش (متقاطع) زودتر مورد توجه قرار گرفت.

در رساله ای که در سال 1100 نوشته شده است، پرونده هایی با اشکال مربع، گرد، مثلث و غیره ذکر شده است. در این زمان فایل‌ها از فولاد کربوره ساخته می‌شد که پس از بریدن فایل‌ها توسط یک چکش تیز و اسکنه مانند یا یک اسکنه و چکش سخت می‌شد. دستنوشته مصور سال 1405 که توسط تعدادی از نویسندگان بعدی کپی شده است، یک فایل چند ضلعی را نشان می دهد. صدای جیغ عملیات بایگانی نیز با پیشنهاد کنجکاوی مبنی بر توخالی شدن فایل ها و پر کردن با سرب برای حذف نویز بیان می شود. در سال 1578 نویسنده ای اظهار داشت که تنها راهی که می توان از طریق آن نخ ها را در پیچ ها برش داد استفاده از فایل است.

http://ahanmit.nasrblog.ir/post-95406.html

فولادهای ضد زنگ

فولاد ضد زنگ نیز می تواند در خانواده فولاد آلیاژی قرار گیرد. عنصر آلیاژی اصلی در فولاد ضد زنگ، کروم است که کسر آن بین 10 تا 20 درصد وزنی متغیر است. هدف اصلی افزودن کروم این است که فولاد با جلوگیری از خوردگی خواص ضد زنگ به دست آورد. لوله های فولادی ضد زنگ به طور کلی در شرایط شدید مورد استفاده قرار می گیرند که در آن مقاومت در برابر خوردگی و استحکام بالا حیاتی است، مانند صنایع دریایی، تصفیه آب، پزشکی و صنعت نفت و گاز. 304/304L و 316/316L گریدهای فولاد ضد زنگ هستند که می توانند در تولید لوله استفاده شوند. در حالی که درجه 304 دارای مقاومت و استحکام زیادی در برابر خوردگی است. به دلیل محتوای کربن کم، سری 316 استحکام کمتری را نشان می‌دهند و می‌توان آن را جوش داد.

فولادهای گالوانیزه

لوله های گالوانیزه لوله های فولادی هستند که برای جلوگیری از خوردگی با روکش روی استفاده می شوند. پوشش روی از خوردگی مواد خورنده لوله جلوگیری می کند. زمانی رایج ترین نوع لوله برای خطوط آبرسانی بود، اما به دلیل کار و زمان صرف شده برای برش، رزوه کشی و نصب لوله گالوانیزه، به جز استفاده محدود در تعمیرات، دیگر چندان مورد استفاده قرار نمی گرفت. این نوع لوله ها از قطر 12 میلی متر (0.5 اینچ) تا 15 سانتی متر (6 اینچ) تهیه می شوند. آنها در طول 6 متر (20 فوت) موجود هستند. با این حال، لوله گالوانیزه برای توزیع آب هنوز در کاربردهای تجاری بزرگتر دیده می شود. یکی از معایب مهم لوله های گالوانیزه عمر 40 تا 50 ساله آنهاست. با وجود اینکه پوشش روی سطح را می پوشاند و از واکنش مواد خارجی با فولاد و خوردگی آن جلوگیری می کند، اگر مواد انتقال یافته خورنده باشند، لوله ممکن است از داخل شروع به خوردگی کند. بنابراین، کنترل و ارتقاء لوله های فولادی گالوانیزه در دوره های خاص بسیار مهم است.

انواع لوله

لوله ها بر اساس روش های ساخت به دو گروه لوله های بدون درز و لوله های درزدار طبقه بندی می شوند. لوله های بدون درز در طول نورد در یک مرحله تشکیل می شوند، اما لوله های درزدار پس از نورد نیاز به فرآیند جوشکاری دارند. می توان لوله های درزدار را به دلیل هندسه درز به دو دسته جوش مارپیچی و مستقیم تقسیم کرد. اگرچه بحث در مورد اینکه آیا بدون درز بهتر از لوله های فولادی درزدار است، وجود دارد، تولید کنندگان لوله های بدون درز و جوش داده شده می توانند لوله های فولادی را با کیفیت، قابلیت اطمینان و مقاومت در برابر خوردگی بالا تولید کنند. تمرکز اصلی باید بر مشخصات کاربرد و جنبه های هزینه در هنگام تعیین نوع لوله باشد.

لوله های بدون درز

لوله‌های بدون درز معمولاً در مراحل پیچیده‌ای ساخته می‌شوند که از حفاری حفره‌های بیلت‌ها، با کشیدن سرد و فرآیندهای نورد سرد شروع می‌شود. برای کنترل قطر خارجی و ضخامت دیواره، کنترل ابعاد نوع بدون درز در مقایسه با لوله جوش داده شده دشوار است، کار سرد خواص مکانیکی و تحمل ها را بهبود می بخشد. مهمترین مزیت لوله های بدون درز این است که می توان آنها را در ضخامت دیواره های سنگین و ضخیم تولید کرد. به دلیل نداشتن درز جوشی باعث می شود که نسبت به لوله های درزدار خواص مکانیکی و مقاومت به خوردگی بهتری از خود نشان دهند. همچنین بیضی یا گرد بودن بهتری از لوله های بدون درز انتظار می رود. به طور کلی ترجیح داده می شود که در شرایط محیطی شدید مانند بارگذاری بالا، فشار بالا و خورندگی بالا مورد استفاده قرار گیرند.

لوله های درزدار

لوله فولادی جوش داده شده از جوشکاری یک صفحه فولادی که توسط یک درز یا یک درز مارپیچی به شکل لوله ای نورد شده است، تشکیل می شود. بسته به ابعاد بیرونی، ضخامت دیواره و کاربرد، روش های مختلفی برای ساخت لوله های جوشی وجود دارد. هر روش با شمش داغ فولادی یا نوارهای مسطح شروع می شود و سپس با کشش شمش فولادی داغ و فشار دادن لبه ها به هم و مهر و موم کردن آنها با جوش به لوله تبدیل می شود. لوله‌های درزدار به جای لوله‌های بدون درز تحمل‌های محکم‌تری دارند اما ضخامت دیواره نازک‌تری دارند. زمان کوتاه‌تر و هزینه کمتر نیز ممکن است دلایلی باشد که چرا لوله‌های درزدار را می‌توان بر لوله‌های بدون درز ترجیح داد. با این حال، از آنجایی که درز جوش ممکن است مناطق حساسی را تشکیل دهد که ممکن است برای انتشار هر ترک مناسب باشد و منجر به شکستگی لوله شود، باید در حین تولید، سطح بیرون و داخل لوله کنترل شود.

https://telegra.ph/%D9%86%D8%A8%D8%B4%DB%8C-%D9%88-%D9%86%D8%A7%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-09-14

استفاده در تولید

لوله های فولادی برای مقاصد مختلف در مصارف تولیدی مورد استفاده قرار می گیرند. نرده‌های محافظ یکی از رایج‌ترین کاربردها برای ایجاد ویژگی ایمنی برای پله‌ها و بالکن‌ها یا در خیابان برای دوچرخه‌سواران و عابران پیاده هستند. لوله های فولادی همچنین می توانند به عنوان ستون های امنیتی مورد استفاده قرار گیرند که برای محاصره یک منطقه از ترافیک وسایل نقلیه برای محافظت از افراد، ساختمان ها یا زیرساخت ها استفاده می شود. همچنین قیمت لوله های فولادی گزینه ای برای اثاثیه سایت در فضای باز هستند. بسیاری از قفسه های دوچرخه تجاری از خم کردن لوله های فولادی تشکیل می شوند. چقرمگی و استحکام بالای فولاد آن را در برابر سارقان ایمن می کند.

استفاده از حمل و نقل

متداول ترین استفاده از لوله های فولادی حمل و نقل محصولات است زیرا ویژگی های مواد اولیه برای نصب طولانی مدت بسیار مناسب است. همانطور که قبلا ذکر شد، کاربردهای مختلف به خواص متفاوتی نیاز دارند، زیرا برای کاربردهای کم فشار، انتظار نمی رود که یک لوله فولادی استحکام فوق العاده بالایی از خود نشان دهد زیرا در معرض بارگذاری قابل توجهی قرار نمی گیرد. کاربردهای تخصصی تر برای استفاده در صنعت نفت و گاز به دلیل ماهیت خطرناک محصول و امکان افزایش فشار ممکن است به مشخصات دقیق تری نیاز داشته باشد. این الزامات هزینه بیشتری را به همراه دارد و کنترل کیفیت حیاتی تر می شود.

پارامترهای طراحی

دو نوع لوله به صورت درز بدون درز و درز جوشی وجود دارد و هر دو کاربرد متفاوتی دارند. لوله های بدون درز به طور کلی نازک تر و سبک تر هستند، بنابراین بیشترین کاربرد را در تولید دوچرخه و حمل و نقل مایع دارند. لوله های درزدار برای به دست آوردن قوام و دوام بهتر، سنگین تر و سفت تر هستند. لوله هایی که برای حمل و نقل گاز، مجرای برق و لوله کشی استفاده می شوند، عموماً درز دار هستند. در طول تولید، چندین پارامتر باید کنترل شود تا خواص مورد نیاز برای برنامه حفظ شود. به عنوان مثال، قطر لوله به طور مستقیم با نحوه استفاده از آن در ارتباط است. در حالی که لوله‌های با قطر کمتر ممکن است برای سوزن‌های زیرپوستی استفاده شوند، لوله‌های با قطر بزرگ ممکن است برای حمل و نقل در شهرها استفاده شوند. ضخامت دیواره نیز یک پارامتر مهم برای کنترل است زیرا به طور مستقیم بر استحکام و انعطاف لوله تأثیر می گذارد. طول، پوشش، و پایان پایان نیز پارامترهای قابل کنترل دیگری هستند که همه به یکدیگر مرتبط هستند همانطور که بعدا توضیح داده خواهد شد.

انواع فولاد مورد استفاده در لوله ها

فولادهای کربنی

فولادهای کربنی تقریباً 90 درصد کل تولید لوله فولادی را تشکیل می دهند. آنها از مقدار نسبتاً کمتری از عناصر آلیاژی تشکیل شده اند و به طور کلی در صورت استفاده به تنهایی ضعیف عمل می کنند. از آنجایی که خواص مکانیکی و ماشین کاری آنها کافی است، ممکن است هزینه کمی کمتر داشته باشند و ممکن است برای کاربردهای مخصوصاً با استرس کم ترجیح داده شوند. فقدان عناصر آلیاژی، مناسب بودن فولادهای کربنی را برای کاربردهای پرفشار و شرایط شدید کاهش می‌دهد، بنابراین در برابر بارگذاری‌های زیاد دوام کمتری دارند. دلیل اصلی ترجیح دادن فولادهای کربنی برای لوله ها ممکن است شکل پذیری پیشرفته و ماهیت غیر خمشی آنها تحت بارگذاری باشد. آنها عموماً در صنایع خودروسازی و دریایی و حمل و نقل نفت و گاز استفاده می شوند. A500، A53، A106، A252 گریدهای فولاد کربنی هستند که می توانند به صورت درزدار یا بدون درز استفاده شوند.

فولادهای آلیاژی

وجود عناصر آلیاژی خواص مکانیکی فولاد را بهبود می‌بخشد، بنابراین لوله‌ها در برابر کاربردهای پرتنش و فشار بالا مقاوم‌تر می‌شوند. عمومی ترین عناصر آلیاژی نیکل، کروم، منگنز، مس و ... هستند که در ترکیب بین 1-50 درصد وزنی وجود دارند. مقادیر متفاوتی از عناصر آلیاژی مختلف به روش‌های متفاوتی به خواص مکانیکی و شیمیایی محصول کمک می‌کنند، بنابراین ترکیب شیمیایی فولادها نیز مطابق با نیازهای کاربرد اصلاح می‌شود. لوله های فولادی آلیاژی به طور کلی تحت بارهای بالا با شرایط ناپایدار مانند صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، پتروشیمی و کارخانه های شیمی استفاده می شوند.

http://jabekade.asblog.ir/post/4

لوله های فولادی: هر آنچه که باید بدانید

لوله‌ها لوله‌های استوانه‌ای توخالی هستند که برای هزاران سال توسط بشر برای اهداف مختلف مورد استفاده قرار گرفته‌اند. لوله‌ها را می‌توان تقریباً از هر ماده‌ای تولید کرد، با این حال، از آنجایی که معنای امروزی لوله‌ها به چیزی بیش از خرید لوله‌ آهنی توخالی که سیال را انتقال می‌دهند نیاز دارد، فلزات در تولید لوله محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. فولادها به عنوان یک آلیاژ فلزی تنوع زیادی از خواص مکانیکی و شیمیایی را ارائه می‌کنند که می‌توان از آنها حتی در کاربردهای شدید استفاده کرد، بنابراین امروزه لوله‌های فولادی در بسیاری از کاربردهای مختلف برای اهداف ساخت و سازه‌ای حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گیرند. لوله های فولادی ممکن است با گریدهای مختلف فولاد با روش های مختلف تولید تولید شوند که به دلیل نیازهای کاربردی متفاوت است.

لوله چیست؟

لوله های فولادی لوله های بلند و توخالی هستند که برای کاربردهای مختلف در مکان های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. تطبیق پذیری آن باعث می شود لوله ها پرمصرف ترین محصولی باشد که توسط صنعت فولاد تولید می شود. آنها معمولاً برای انتقال مواد سیالی که می توانند جریان داشته باشند و ذرات جامد کوچک استفاده می شوند. به دلیل استحکام بالا، می توان از آنها در حمل و نقل زیرزمینی آب و گاز از طریق شهرها یا در ساخت و ساز برای مقاصدی مانند گرمایش، لوله کشی و غیره استفاده کرد. مردم هزاران سال است که از لوله ها برای اهداف مختلف استفاده و تولید می کنند. شواهد باستان شناسی تأیید می کند که حتی در سال 2000 قبل از میلاد، کشاورزان باستانی یا مردم چین از لوله های ساخته شده از مواد مختلف مانند چوب یا بامبو برای حمل و نقل آب استفاده می کردند. از دهه 1800، گام‌های بزرگی در فناوری لوله‌های فولادی از جمله بهبود روش‌های ساخت، توسعه برنامه‌های کاربردی برای استفاده از آن‌ها و ایجاد مقررات و استانداردهایی که بر صدور گواهینامه آنها حاکم است، انجام شده است.

لوله چگونه استفاده می شود؟

لوله ها در سازه ها، حمل و نقل و ساخت مورد استفاده قرار می گیرند. مواد مختلف، ویژگی‌های طراحی و روش‌های تولید لوله‌های فولادی در حال توسعه بوده و بر اساس کاربرد متفاوت است.

کاربرد ساختاری

کاربرد سازه معمولاً ساختمان و ساختمانی است که در آن مصالح ساختمانی معمولاً لوله های فولادی نامیده می شود. از لوله های فولادی برای ایجاد استحکام و پایداری بیشتر برای ساختمان ها یا سازه های مرتفع استفاده می شود. دو نوع لوله فولادی در مصارف سازه ای به عنوان شمع های باربر انتهایی و شمع های اصطکاکی استفاده می شود که هر دو هدف انتقال بار ساختمان را دارند. در این کاربردها، لوله‌های فولادی قبل از گذاشتن فونداسیون به اعماق زمین رانده می‌شوند، که به‌ویژه زمانی که زمین ایمن نیست، از ساختمان پشتیبانی می‌کند. یکی دیگر از کاربردهای ساختاری لوله های فولادی، تیرهای داربست است که به کارگران ساختمانی اجازه می دهد تا به تمام قسمت هایی از ساختمان که دور از دسترس هستند دسترسی داشته باشند. آنها با اتصال لوله های فولادی به یکدیگر به عنوان قفسی که ساختمان را احاطه کرده اند ساخته می شوند.

https://yenaengineering.nl/steel-pipes-everything-you-need-to-know/